Diärom betǟnk jens, ik stjür Profeten tö ju, en wis Lid, en Skreftlirten; en van danen wel I hokken doad make en krütsige, en hokken wel I pitske ön ju Skulen, en wel jam forfölge van di jen Steid tö di Üder.
Jerusalem, Jerusalem, diär dü di Profeten doad slaist, en stinigst danen, diär tö di stjürt ūd; hur åft ha ik din Biärner forsåmle wild, üs en Hen hör Henkgen önder hör Jükken barigt, mar I hå ek wild.
Mar hi said tö höm: Üt din ein Müd rogt ik di, dü Skalk! Wust dü, dat ik en strääng Man sen; nem ik wat, hur ik nöndt leid hå, en bârige ik, wat ik ek sen hå.