Diär said hi: “Diärom es ark Skreftgeliä̂rter, diär foar-t Hemmelrik ütlirt es, alliksa üs en Hüsvåder, diär üt sin Skats wat Niis en wat Oalds voarbringt.
Mar diär di Opperpröster en di Skreftgel(i)ärten di Wunder såg, diär hi forrogt, en di Biärner ön di Tempel rȫp en said: “Hosianna foar Davids Seen!” wåd ja bister.
En diär hi ön di Tempel kjemmen wiär en līrt diär, kam di Opperpröster en di Olderlid van-t Volk, en said: “Me wat foar Magt dädst dü dit en hokken hēd di diärtö Magt iwen?”
Diär hi jit sprok, lukke hjir, da kâm Judas, jen van di Twelf, en me höm en gurt Kär, me Swǟrter en me Kneppeln, diär van di Opperpröster en Olderlid van-t Volk stjürt wiär.
En hi begent jam tö liren: Di Menskenseen mut vuul lid, en forstöt ud van di Olderlid en Opperpröster, en Skreftlirten, en om-t Lewent brågt ud en na tri Dågen âpstun.
En di Opperpröster en Skreftliirten uget diäreter, hurdelling ja höm metjens fast säät küd; mar ja wiär bang voar dit Volk. For ja mârkt, dat hi me dit Gliknis jam ment hed.
Diär öntstönd en gurt Lârem. Di Wetliärers van di Farisäer-Parti stönd ap, stred en sprok: Wü finj nönt Arigs ön dös Mensk; en wan er en Engel of en Geist me höm spreken hed, da kjen wü tögen Gott ek strid.