Diär sprok di Könning tö di Diners: “Bind höm Hunden en Fet, en smit höm üt ön di sūrtst Junkheid, diär kjen hi hüle en sjilwe, dat höm di Ted snappere.
Da wel diär Skroalin en Tedgnasin wiis, wan I Abraham, en Isaak, en Jakob, en alle Profeten se ön üüs Herr Gott sin Könningrik, en I bütten slöten sen.
Di skel üt Gottes Wredheid Win drink, diär ünformängt inskänkt es ön di Wredheid Kelk; en skel pinigt ud me Jöld en Swåwel, voar di hellig Engeler en voar dit Lum.
En dit Bēst wåd greppen, en me ditsallew di falsk Profet, diär di Teken död voar höm, dör welk hi dânen, welk dit Markteken önnommen hed van dit Best, en dânen, welk dit Bild van dit Bēst önbödigt. Dös tau wåd biding lewendig ön dit Jöld-Pul smetten, diär me Swåwel brent.
En di Düwel, diär jam forleitet, wad ön di fürig Pul van Swåwel smetten, hur dit Bēst en di falsk Profet wiär; en ja skel pinigt ud Nagt en Dai ön alle Ewigheid.
Mar di Forsågten, en Ünglowigen, en Gröggelken, en Murdigers, en Hurern, en Trålen, en Ofgottdiners, en alle Lögners, jar Dil skel wis ön di Pul, diär me Jöld en Swåwel brent, welk es di üder Doad.