En hi begent al weder tö liren bi di See, en diär kâm en hil Kär Lid tö-hop bi höm, sa vulen, dat hi ön en Skep gung måst, en üp Weter set, en di hile Kär stönd üp Lönd bi di See.
En hi ging ön jen van di Skepen, diär Simon töhjert, en boad höm, dat hi dit en Litjet vant Lönđ ofstat. En hi säät höm, en liirt dit Volk üt dit Skep.