43 Wan di ârig Geist van di Mensken ütfären es, da kaiert hi ön fordorret Wungen, sjukt Ru en fent nin Ru.
Da said hi: Ik wel weder omkir ön min Hüs, diär ik van ütgingen sen. En wan hi komt, da fent hi=t ledig, fåget en âpprunket.
En lukke hjir: Ja skriilt en said: “U Jesus, Gottes Seen, wat hå wi me di tö dön? Best dü diärtö kjemmen, om unk tö pinigin voar di Tid?”
Da wåd uk Simon sallew glowsk, en let höm sallew döpe, en höld sik tö tö Filippus. En üs hi di Teken en Dåden såg, welk diär ske, forwundert hi sik.
Wis nügtern en wåket, for ju Tögenparti, di Düwel, geid ombi üs en Löw, en brüllet en sjukt, hokken hi forslingt.