Of hur kjen-er Hokken ön en stark Man sin Hüs gung, om höm sin Hüsgeråd tö rowin, hat mai da wīs, dat hi tövoaren di Stark bent, en da höm sin Hüs berowet.
Nemmen kjen tau Herren tine, öntweder wel hi di jen håte, en di Üder lew hå, of di jen tödön wiis, en di Üder foragte. I kjen ek Gott tine, en uk dit Wårlds Gud.
Ja sen van üs ütgingen, mar ja wiär ek van üs; for wan ja van üs wessen hed, da wiär ja bi üs blewwen; mar hat skuld ipenbar ud, dat ja ek al van üs sen.