“Lukke hjir, dit es min Knegt, diär ik ütkiist hå, en min lewst Seengen, diär min Seel håget. Ik wel min Geist üp höm li, en hi skel di Heiden min Lir forkindige.
Of hur kjen-er Hokken ön en stark Man sin Hüs gung, om höm sin Hüsgeråd tö rowin, hat mai da wīs, dat hi tövoaren di Stark bent, en da höm sin Hüs berowet.
Hokken van dös tau hēd di Våder sin Wel dön?” Ja said tö höm: di Jest. Jesus sprok tö jam: “Wårelk, ik si ju: “di Tolners en di Huren mai wel jer ön Gotts Hemmelrik kom, üs I?
En sin Gerügt ging aur hiil Syrienlönd. En ja brågt allerlei Krånken me mangerlei Sjugten en Kwoål behaftet, di Besetenen, di Muunsjugtigen en van di Jigt Gebrekkelken, en hi måket jam al sünd.
Di Wetten en di Profeten spoai hen tö Johannes sin Tid. En van di Tid of ön ud dit Evangeelje van Gotts Könningrik prötjet en Arkjen träängt me Gewalt, om iin tö kommen.
Hurdelling Gott disallew Jesus sallewt hēd me di hellig Geist en Kraft; diär ombi reiset hēd, en hēd weldön en Alle sünd måket, welk van di Düwel aurwäldigt wiär, for Gott wiär me höm.
Hokken Send däd, di es van di Düwel, for di Düwel sendigt van jest Begen of ön. Diärtö es Gottes Seen üs ön Sjün kjemmen, dat hi di Düwel sin Werken fornigtet.