Di Menskenseen geid wel hen, üs-er skrewwen stånt; mar wē di Mensk, diär di Menskenseen forrēd wel. Hat wiär beter foar höm, dat hi nimmer geboren wiär.”
En van Jerusalem, en van Idumäa, en van di üder Sid bi di Jordan, en danen, diär bi Tyrus en Sidon une, en gurt Mengde, diär ja hjert, watfoar Dåden hi forrogt, kam tö höm.
En metjens twōng hi sin Lirlings, dat ja ön-t Skep gung skuld, en voar höm aurfår tö di üder Eg, lik aurvoar Bethsaida, omdat hi di Kär Lid gung let wild.
En hi stönd âp, en ging diärvan hen tö di Skiding van Tyrus en Sidon; en ging iin ön en Hüs, en wil-t Nemmen weet let, en hat küd dag ek hjemmelk bliw.
En hi ging diäl me jam, en stelt höm âp üp en fri Plaats üp Mark, en di hile Kär Jüngers, en en hiil Hoppen Lid van di Juden jaar hile Lönđ, en Jerusalem, en Tyrus en Sidon, diär bi di See li.
En di Aposteler kâm weder, en fortält höm, hü gurt Dingen ja dön hed. En hi noom jam tö höm, en ging alining ön di Wösteni bi di Stad, diär Bethsaida hjit.
For hi tågt tögen dânen van Tyrus en Sidon tö stridden. Mar ja kam en wiär sik jens, en fing Blastus, di Kåmerdiner bi di Könning, üp jar Sid, en boad om Frēd; omdat jar Lönden sik niäre måst van di Könning sin Lönden.