Da wel di Könning si tö dânen, diär bi di rogt Hunđ stūn: “Kom hjårt, I sen wel segnet van min Vader, ârwe dit Rik, diär ju van jest Begen van di Wârld tötågt es.
Dit said sin Aaldern, for ja fürgtet sik voar di Juden. Aurdat di Juden al me arküder beslöten hed, wan er hokken höm bekäänt, dat hi Christus wiär, di skuld üt di Synagoge ütslöten ud.
Ik wēt, wat dü dädst, en hur dü unest, nämelk, diär di Satans Tron es, en dü haltst bi min Nom, en hest min Glow ek forlögnet, uk ek ön di Dagen, ön welk Antipas min tru Tjüg, bi ju doadslain uden es, diär di Satan unet.
Hokken aurwent, di skel mi wit Kloader bekloadet ud, en ik wel sin Nom ek ütdö ön dit Lewents Bok, en ik wel sin Nom bekän voar min Våder en voar sin Engeler.