11 Wan-er hokken van ju ön en Stad of ön en Täärp geid, da erkindige I ju, of er hokken es, diär-t wert es, en bi disalw bliw, tö dat I weder ofreise.
Uk niin Fekken üp di Reis, uk ek tau Rokker, niin Skuur, uk niin Stokker. For en Aarbeder es di Kost wert.
Wan I īn ön en Hüs kom, da wenske jam Sünđheid.
En sprok tö jam: Alhur I ön en Hüs ingung, diär bliw, tö dat I firder gung.
Diär ja dit saag, groltet ja altermaal, dat hi bi en Senđner iinkiirt.
En hur I iin ön en Hüs gung, diär bliiw, older dat I fiirder gung.
En üs jü en hör Hüsgenoten döpet (kressent) uden wiär, boad jü om Gotts wel, en said: Wan I mi nü foar tru hoald, dat ik ön di Herr līw, da kīr īn ön min Hüs. En jü twōng (nödigt) üs diärtö.