4 En hur I iin ön en Hüs gung, diär bliiw, older dat I fiirder gung.
Wan-er hokken van ju ön en Stad of ön en Täärp geid, da erkindige I ju, of er hokken es, diär-t wert es, en bi disalw bliw, tö dat I weder ofreise.
En sprok tö jam: Alhur I ön en Hüs ingung, diär bliw, tö dat I firder gung.
En said tö jam: I skel nöndt me ju nem üp di Wei, weder Stok, nog Fek, nog Broad, nog Jilđ; uk skel Nemmen fan ju tau Rokker hå.
En van dânen, diär ju ek âpnem, gung I üt van jaar Stad, en skodde di Stof of van ju Fet, tö en Tjügnis tögen jam.
En üs jü en hör Hüsgenoten döpet (kressent) uden wiär, boad jü om Gotts wel, en said: Wan I mi nü foar tru hoald, dat ik ön di Herr līw, da kīr īn ön min Hüs. En jü twōng (nödigt) üs diärtö.