Diär hi sa tö jam spreken hed, da kâm er jen van di Oppersten, en fääl höm tö Fut, en said: “Herr, min Dågter es effen stürwen, mar kom en li di Hund üp hör, da ud-s weder lewendig.”
En di diär bennen es wel swaare, en si: Maake mi niin Meit, di Düür es al töslöten, en min Jungen sen bi mi ön Kaamer; ik kjen nü ek âpstuun, om di wat tö iwen.
En Jesus ging me jam hen. En diär hi nü ek für van dit Hüs wiär, stjürt di Haudman Frinđner tö höm en let tö höm si: Maake di ek di Meit; ik sen ek wert, dat dü iin önđer min Taak geist.