Mar wan dü bödigst, dan gung ön din Kåmerk, en slüt di Düür tö, en bödige ön di Iinsomheid, en din Våder diär önt Forborgne īnlukket, welt di voar Allemans Ogen gudmåke.
En hi ging diäl me jam, en stelt höm âp üp en fri Plaats üp Mark, en di hile Kär Jüngers, en en hiil Hoppen Lid van di Juden jaar hile Lönđ, en Jerusalem, en Tyrus en Sidon, diär bi di See li.
En hat kam tö pas eter dat hi sa prötjet hed bi en Tid van aagt Dågen, dat hi tö höm noom Petrus, Johannes en Jakobus en ging âp üp en Bârig tö bödigin.
En hi hed ön di Dågen van sin Flesk, Bödig en Fleen me gurtem Klagin en Skroalin voar di brågt, diär höm van di Doad reddige küd, en Gott hed uk diäreter hjert ön sin Ungst, wil hi höm ön Iären höld, en sik ön Gott aurjåw.