11 En jam togt jaar Uurder alliküs Staatjis, en ja liiwt jam ek.
En diär ja hjert, dat hi lewwet, en hör ön Sjün kjemmen wiär, liiwt disalwigen dit ek.
En jat ging uk hen, en forkindigt et di Üdern; mar dânen liiwt ja uk ek.
Töleest, diär di Ellef bi Stål seet, ipenbåret hi sik; en forwit jam jår Unglōw, en jår Harts Hartheid, aurdat ja danen ek liiwt, diär höm sen hed, dat hi âpstönden wiär.
En hi said tö jam: U! I Tåbigen en trâg van Harten, al dit tö liwen, wat di Profeten said hå!
En üs ja dit ek liiwt voar Frügged, en jam forwunđnert, said hi tö jam: Hå I hjir wat tö iten?
En hi ging üt, en fölligt höm, en wust er nöndt van, wat höm wirklik geske dör di Engel, mar höm togt, hi såg en Gesigt.