44 David näämt höm en Herr, hur es hi da sin Seen?
“Lukke hjir, en Jungfåmen skel üp Wei kom, en en Seen tö Wârld bring, en jü wel höm Emanuel nääm let, dit es ön üüs Språk aursäät: Gott wiis me üüs!”
Aurdat ju delling di Seligmåker geboren is, diär es Christus di Herr, ön Davids Stad.
Older dat ik din Fiinder hen li tö en Skammel för din Fet.
En diär dit hile Volk töhjert, said hi tö sin Lirlings:
Danen sen uk di Väders, van hokken Kristus kjemmen es eter dit Flēsk, diär Gott aur Alles es, van alle hōg tö lowin ön Ewigheid. Amen.
Mar üs di Tid tö folling kam, stjürt Gott sin Seen, geboren van en Wüf, tökjemmen önder di Wet.
En kündig gurt es di gottselig Hjemmelkheid: Gott es ipenbåret ön-t Flēsk, rogtfardigt ön di Geist, es sen uden van di Engeler, es prötjet uden bi di Heiden, es liwt uden ön di Wârld âpnommen ön di Herlikheid.
Ik, Jesus, hå min Engel stjürt, om dit Alles tö betjügen ön di Geminten. Ik sen van Davids Röt en Stam, en klår Miärenstiär.