En hokken di Menskenseen wat entögen said, dit ūd höm foriwen; mar hokken di hellig Geist wat öntögen said, höm ūd-t ek foriwen, nogweder ön dös, of ön jünder Wârld.
En di Herr priset di ünrogtfârdig Hüshoalđer, dat hi dit sa klook maaket hed. For di Lid foar di Warlđ sen klooker, üs di Bråwen bi läägt Dai on jaar Saaken.
Di Wüffen hå jår Doaden van dit Apstunen weder nommen; mar di Üdern let sik martre, en ha nin Oflösing önnommen, omdat ja dit Apstunen, wat beter es, fo küd.