27 Dag dös min Fiinder, diär ek wild, dat ik Herr aur jam wiis skulđ, bring hjårt, en wirge jam hjir voar min Ogen.
Diär di Könning dit hjert, wåd hi wrēd, en stjürt sin Lifwagt üt, en let di Mūrdigers om en Hals bring, en jår Stad ön Brand stēk.
En sin Borgers wiär höm fiind, en stjürt Böd tö höm, en let höm si: Wü wel ek, dat dü Herr aur üüs best.
Hi skel kom, en dös Buren ombring, en wel sin Wiingoard ön Üder Buren forhüür. Diär ja dit hjert, said ja: Diär wīs dit fiirvan!
For dit sen di Wraakdågen, om dat Alles tö folling komt, wat er skrewwen Staant.
En ja skel döör dit skarp Swǟrt faal, en gefangen wegföört ud mung alle Nationen, en Jerusalem skel tö trat ud van di Heiden, hen tö dat di Heiden jaar Tid tö folling komt.
En tēwt nü, tö dat sin Finder tö en Skammel foar sin Fet leid ud.