26 Mar ik si ju: Hokken heed, höm skel iwen ud. Man van di, diär ek heed, skel uk dit nommen ud, wat er heed.
For di diär heed, höm ûd iwen, dat hi volâp hēd, mar hokken nönt hēd, höm ud uk nommen, wat er hed.
Diärom si ik ju: Gotts Hemmelrik ūd ju van nommen en skel en Volk iwen ūd, diär Frügt bringt.
For hokken hēd, höm ud moar iwen; en hokken ek hēd, höm ud uk dit nommen, wat er hēd.
Di Hüshoalđer said bi höm salw: Wat skel ik dö? Min Herr nemt dit Forlining van mi. Greew mai ik ek; en ik skamme mi tö béderin.
En ja said tö höm: Herr! hi heed dag tiin Pünđ.
Nü iiw Agt diärüp, hü I töhiir. For di diär heed, höm ud iwen; man di diär nöndt heed, höm ud uk dit nommen, wat hi meent, dat er heed.
For önt Salmbok stånt er skrewwen: Jar Uning mut wȫst ud, en diär skel Nemmen wīs, welk diärön unet, en sin Amt mai en Üder fo.
Se tö foar ju sallew, dat wü dit ek forlēs, hurfoar wü årbed hå, mar di vol Loan fo.
En fordraist, en hest Geduld, en om min Noms wel årbedst dü, en best ek trät uden.
Betänk, ik kom gau. Hoald, wat dü hēst, omdat Nemmen din Krōn nemt.