Om dat wü jam nü ek ârgere, da gung hen bi di See, warp di Angel üt en di jest Fesk, diär âpkomt, di nem, en wan dü sin Müd ipen måkest, wedt dü en Ståter finđ, di nem en dö di foar mi en di.
Di Menskenseen geid wel hen, üs-er skrewwen stånt; mar wē di Mensk, diär di Menskenseen forrēd wel. Hat wiär beter foar höm, dat hi nimmer geboren wiär.”
Üs ja nü di Miältid hölden hed, said Jesus tö Simon Petrus: Simon Johanna heest dü mi lewwer, üs dös Üdern? Hi said tö höm: Jå, Herr! I weet, dat ik ju lew hå. Hi said tö höm: Weide min Lummer.
Ik hå nin van di Dingen brükt. Ik ha dit ek diärom skrewwen, dat et me mi sa hölden wis skuld. Hat wiär mi lewwer, dat ik stoarew, üs dat er mi hokken min gud Berōp tö nönt måke skuld.