10 Diär önt Menst tru es, di es uk önt Gurt tru; en hokken önt Menst ünrogtfârdig es, di es uk önt Gurt ünrogtfârdig.
Mar hokken nü en tru en klōk Knegt es, diär sin Herr sǟt hēd aur sin Tīnsten, dat hi jam tö rogter Tid di Miältid dǟd.
Sin Herr said tö höm: Wel, dü best en bråw en tru Knegt, dü hēst aur Litjet tru wessen, ik wel di aur en hīl Hoppen sǟt. Kīr īn ön di Herr sin Frügged.
Sin Herr said tö höm: Aa dü bråw en tru Knegt! Dü hēst aur Litjet tru wessen, ik wel di aur en hīl Hoppen sät; kīr iin ön di Herr sin Frügged.
En hi said tö jam: Aa, dü braaw Knegt! Diärom, dat dü önt Menst tru wessen heest, skedt dü Magt hå aur tiin Städer.
Mar dit said hi ek, dat hi sa besörrigt wiär foar di Armen, mar hi wiär en Tīw, en hed di Pung, en drog, wat er iwen wåd.
En eter di Någdert, diär di Düwel et Judas, Simons Seen, Iskariot al ön-t Hart iwen hed, dat hi höm forrat,
En nå di Beet foar di Satan ön höm. Diär sprok Jesus tö höm: Wat dü dädst, dit död bald.
Hi es höm tru, diär höm måket hed, alliküs Moses ön sin hile Hüs.