14 Da best dü selig: for ja hå-t ek, om dit weder gud tö maakin; mar hat skel di nog weder gud maaket ud, wan di Rogtfardigen van Doađen âpstuun.
Omdat din Gåwen hjemmelk bliiw, en din Vader, diär ön dit Forborgne īnlukket, wel-t di ipenbår gudmåke.
Mar wan dü en Miältid maakest, da nödige di Armen, di Kröpeler, di Lammen, di Blinđnen.
En ja wel âpgung, danen diär Guds dön hå, tö en Apstunen tö dit ewig Lewent; mar dânen, diär Arigs dön hå, tö en Apstunen voar dit Gerigt.
En hå di Hȫp tö Gott, hurüp ja uk sallew tew, nåmelk, dat jens de Doaden, bid de Rogtfârdigen en di Ünrogtfârdigen, âpstun skel.