Hi said uk tö di, diär höm nödigt hed: Wan dü en Meddais-Miältid of en Naagdert maakest, da nödige ek din Frinđner, ek din Brödhem, ek din Sedskenbiärner, ek din Naibers, diär rik sen, om dat ja di meskin weder nödige, en di dit sa weder gud maake.
Ik si ju: Dös ging rogtfardigt diäl ön sin Hüs, man di jünđer ek. For hokken höm salw forhogert, di wel forligert ud; en hokken höm salw forligert, di wel forhogert ud.
Alliksa di Jungen skel di Olderlid harke. Altermal wis mung arküder, di jen di üder, önderdånig, en smük ju me Demud. For Gott wederstånt di Hogfârdigen, mar di Ligmüdigen jewt hi Gnad.