En said tö jam: Hokken dit Biären âpnemt ön min Noom, di nemt mi âp; en hokken mi âpnemt, di nemt di âp, diär mi stjürt heed. For di diär di menst mung ju altermaal es, di skel gurt wiis.
Dü hedst en jå dag wel behoald küd, diär dü en hedst, en üs hi forkopet wiär, wiär-t uk ön din Gewalt. Hurom hēst dü di da Sok ön din Hart voarnommen? Dü hēst ek Mensken, mar Gott wat voarlein.