28 En di Engel kâm tö hör iin en said: Ik skel di grööt, dü Holđselig, üüs Herr Gott es me di, dü best di Welsegnet mung di Wüffen.
Mar hi swåret en said tö höm, diär-t höm önsaid: “Hokken es min Moder? En hokken sen min Brödhern?
Tö en Jungfaamen, jü wiär forlöwet me en Man, di hjit Joseph, van Davids Stam, en di Jungfaamen hjit Maria.
Man diär jü höm saag, fing jü en Skrek aur sin Uurder, en taagt: Wat for en Gröötnis es dit?
En di Engel said tö hör: Uud ek forfiirt, Maria, dü heest Gnåd bi Gott fünđnen.
En rööp gurtem en said: Van Gott gesegent best dü mung di Wüfhaud, en welsegnet es din Lifs Frügt!
Ik stun di bi, en Nemmen skel sik önderstun, sik ön di tö forgrippen, en di Lid tö dön; for ik hå en gurt Volk ön dös Stad.
Om sin herrelk Gnåd tö prisin, hurdör hi üs begnådigt hed ön sin lew Seen.