Ik lewwe, mar nü dag ik ek, mar Kristus lewwet ön mi. For wat ik nü lewwe ön-t Flesk, dit lewwe ik ön di Glow ön Gottes Seen, diär mi lew hed, en sik sallew foar mi heniwen hēd.
Wandelt iärbår eter dit Evangilje van Kristus, om dat, wan ik kom, om ju tö sen, of wan ik fir van ju hir, dat I stun ön jen Geist en ön jen Gemüt, en me samt üs strid foar di Glōw ön-t Evangilje.
Firder, lew Brödhern! bed wü ju, en formåne ju ön di Herr Jesus, alliküs I van üs tö weten fingen hå, hurdelling I wandele skel, om Gott tö hagin, omdat I altid moar tönem.
Mar wü wēt, dat Gottes Seen kjemmen es, en hēd üs en Sen iwen, dat wü di Wårhaftig kän, en sen ön di Wårhaftig, ön sin Seen Jesus Kristus. Dös es di wårhaftig Gott, en dit ewig Lewent.
I Lewsten! eterdat ik et me Iärnst voar hed om ju tö skriwen van üs algemine Welfårt, höld ik et foar nödig, ju me Skreften tö formånin, dat I strid mut foar di Glow, diär jenmal di Helligen auriwen es.