Diär hi nü vuul Farisäers en Sadducäers tö sin Dööp kommen såg, said hi tö jam: “I Slangenbröd, hokken heed ju wiset, dat I flögt kjen voar Gotts Stråf.
Mar Sommen van di epikurisk en stoisk Warldswissen strēd me höm. Sommen said: Wat wel dös Daidriwer (Pråtjer) si? En di Üdern said: Hat skintj, hi wel ni Gotten forkindige, aurdat hi van Jesus sin Evangilje en van Apstunen jam forkindigt.
Höm nü, diär ju stärk kjen, na min Evangilje en Prötji van Jesus Kristus eter di Ipenbåring van di Hjemmelkheid, wat van di ewig Tid forswügget wessen hēd.
Let di Urd van Kristus rikkelk ön ju une me al Wisheid, lir en formåne ju sallew me Psalmen en Lowsōnger, en geistelk lewlik (Lēder), en sjung di Herr ön ju Hart.
Epafras, ju Löndsman, en Tinstknegt van Kristus, en ringt stidigs foar ju me Bödigin, omdat I foar volkommen bestun mai, en Alles voljendige, wat Gottes Wel es.
En kündig gurt es di gottselig Hjemmelkheid: Gott es ipenbåret ön-t Flēsk, rogtfardigt ön di Geist, es sen uden van di Engeler, es prötjet uden bi di Heiden, es liwt uden ön di Wârld âpnommen ön di Herlikheid.
Hi måke ju klår tö alle gud Werken, om sin Wel tö dön, hi wirke ön ju, wat höm wel haget dör Jesus Kristus; höm skel di Iär wis van Ewigheid tö Ewigheid. Amen.