Da wel di Könning si tö dânen, diär bi di rogt Hunđ stūn: “Kom hjårt, I sen wel segnet van min Vader, ârwe dit Rik, diär ju van jest Begen van di Wârld tötågt es.
Jesus said tö hör: Rör mi ek ön, for ik sen jit ek âp fären tö min Våder. Mar gung hen tö min Brödhem, en si tö jam: Ik får âp tö min Våder, tö min Gott, en tö ju Gott.
Mar di Tid komt, en es al nü, dat di ware Bödigsters skel tö di Våder bödige ön di Geist en ön di Warheid; for di Vader wel uk sokken hå, diär tö höm bödige.
En nü, Brödhem! befele ik ju Gott, en dit Urd van Gottes Gnad, diär magtig nog es, om ju fast tö måkin, en ju me alle Helligen dit beskjärt Arwdil tö iwen.
Om jam di Ogen tö ipenen, dat ja van di Junkens tö dit Lägt, van Satans Gewalt tö Gott sik bekir, omdat ja dör di Glow ön mi Foriwing foar jår Send fo mai, en dit Arwdil me di Helligen.
Of er nü hokken van di Twiggen öntau breken sen, en dü, diär dü en wild Ölibōm wiärst, best diärüp påtet en dilhaftig uden di Röt en di Saft ön di Ölibom.
Ja hå-t üt en gud Wel dön, uk sen ja jar Skildners. For wan di Heiden jar geistelk Gud dilhaftig uden sen, da sen ja uk skildig, jam me dit weltlik Gud tö tinin.
Sen wü da Biärner, da sen wü uk Arwing, nämelk Gottes Arwing, en Kristus sin Mearwing; wan wü me höm Iid, omdat wü uk me höm tö di Herligheid aphewen ud.
Omdat jar Harten formånet, en me arküder ön di Lewde forbünden ud, tö al Rikdom van Forstand, om Gottes Hjemmelkheid, en di Våders en Kristus tö känen.
En tö di Forsamling ön dit Geminte van di Jestgeboren, welk ön Hemmel önskrewwen sen, en tö Gott, di Rigter aur alle, en tö di Geister van di volkommen Rogtfârdigen.
Di Olderlid, diär mung ju sen, formåne ik, üs en Me-Olderman, en Tjüg van di Liden, diär ön Kristus sen, en dilhaftig ön di Herrelkheid, welk ipenbaret ud skel.
En diär skel nin Nagt wis, en ja skel nin Stoklägt of dit Lägt van di Sen nödig hå, for üs Herr Gott måket et lägt foar jam, en ja skel üs Könninger herske van Ewigheid tö Ewigheid.