Man diär di Farisäer dit saag, diär höm nödigt hed, said hi bi höm salw: Wan didiärem en Profet wiär, da wust hi, hokken en watfoar en Wüf dit es, diär höm onröört, for jü es en senđnig Mensk.
Üs di Opperpröster en di Diners höm såg, rööp ja, en said: Krütsige! Krütsige! Pilatus said tö jam: Nem I höm hen, en krütsige höm; for ik finj niin Skild ön höm.
Sommen van di Farisäers säid tö höm: Di Mensk es ek van Gott, aurdat hi di Sabbat ek halt. Mar di Üdern said: Hur kjen en sendig Mensk sok Teken dö? En diär kam Forskel twesk jam.
For wat di Wet ünmögelk wiär, (aurdat en dör dit Flēsk swakket wiär), dit död Gott, en stjürt sin Seen ön di sendig Flesk-Gestalt, en fordamt di Send ön-t Flēsk dör Send.
En ön disallew Stünd wåd en gurt Ördsjilwin, en di tinst Dil van di Stad fäl, en diär wåd ön di Ördsjilwin sowen düsend Man van di Mensken doadslain; en di üdern wad forfirt, en jaw Gott ön Hemmel di Iär.