Alle Dinge sen mi aurdön van min Våder. En Nemmen käänt di Seen, üs alining di Våder, en Nemmen käänt di Våder, üs alining di Seen, en hokken di Seen et öntdekke wel.
Hat es mi Alles aurdön van min Våder. En Nemmen weet, hokken di Seen es, üs alining di Våder; nog hokken di Våder es, üs alining di Seen, en hokken di Seen dit wel ipenbåre.
I sen van di Vader di Düwel, en eter ju Våders Lest wel I dö. Disallew es en Mūrdiger van jest Begen of ön, en hi heed ek ön di Wårheid bestönden, for di Wårheid es ek ön höm. Wan hi Lögen sprakt, da sprakt hi van sin Ein; for hi es en Lögner, en di Vader van di Lögen.
Diär said di Juden tö höm: Nü weet wü, dat dü di Düwel heest. Abraham es stürwen; en di Profeten, en dü saidst: Wan er hokken min Uurd halt, di wel di Doad ek smak ön Ewigheid.
For üs ik ombiging, en ju Ofgotten betragtet, foand ik en Alter me di Üpskreft: “Di ünbekǟnt Gott.” Nü forkindige ik ju di Gott, welk I foriäre, sönder höm tö känen.
For Gott, diär said, dat dat dit Lägt üt di Junkheid skin skuld, hēd en lägt Skin ön ju Harten iwen, omdat dör üs dit Lägtens van di Känels öntstönd, nämelk van Gottes Herrelkheid ön Jesus Kristus.
Hokken ön Gottes Seen liwt, di hēd Gottes Tjügnis ön höm sallew. Hokken Gott ek liwt, di måket höm tö en Lögner, för hi liwt ek dit Tjügnis, wat Gott sallew van sin Seen oflidt.
Se, ik let hokken üt Satans Skul kom, diär si, ja sen Juden, en sent ek, mar lög. Se, ik wel jam make, dat ja kom skel, en bödige voar din Fet, en bekän, dat ik di lew hå.