52 Diär fing di Juden Forskel mung arküder, en sprok: Hur kjen dös üs sin Fleesk tö iten iiw?
En dit es dit Tjügnis van Johannes, diär di Juden van Jerusalem Pröster en Leviten stjürt, dat ja höm fråge skuld: Hokken best dü?
Mar diär wåd en Splēt mung di Juden aur dös Uurden.
Nikodemus sprok tö höm: Hur kjen en Mensk geboren ud, wan hi oald es. Kjen hi uk weder ön sin Moders Lif iingung, en geboren ud?
Nikodemus swåret, en said tö höm: Hü mai dit tögung?
Di Wüf said tö höm: Herr, dü heest ja nöndt, hurme dü oas kjenst en di Soad es diip; hurvan heest dü da lewendig Weter?
Diär knorret di Juden diäraur, dat hi said: Ik sen dit Broad, wat van Hemmel kjemmen es.
Vulen van sin Lirlings, diär dit hjert, said: Dit es en hart Rede, hokken kjen di hir?
Sommen van di Farisäers säid tö höm: Di Mensk es ek van Gott, aurdat hi di Sabbat ek halt. Mar di Üdern said: Hur kjen en sendig Mensk sok Teken dö? En diär kam Forskel twesk jam.
Üs ja diärvan hjert, dat di Doaden âpstun skuld, da spottet Sommen diäraur. Di Üdern said: Wü wel jit moar diäraur van di hir.
Di natürelk Mensk begrept nönt van Gottes Geist, hat es höm Tåbigheid, hi kjen dit ek fate, for hat mut geistelk forstönden wis.