41 Diär knorret di Juden diäraur, dat hi said: Ik sen dit Broad, wat van Hemmel kjemmen es.
En di Farisäers en Skreftliirten knorret en said: Didiär nemt di Senđners ön, en et me jam.
Diär ja dit saag, groltet ja altermaal, dat hi bi en Senđner iinkiirt.
En di Skreftliirten en Farisäers knorret tögen sin Jüngers en said: Hurom iit en drink I me di Tolners en Sendners?
En dit es dit Tjügnis van Johannes, diär di Juden van Jerusalem Pröster en Leviten stjürt, dat ja höm fråge skuld: Hokken best dü?
For dit es Gottes Broad, wat van Hemmel komt, en jewt di Wârld dit Lewent.
Jesus swåret, en said tö jam: Knorre ek mung arküder.
Ik sen dit Lewents Broad.
Dit es dit Broad, wat van Hemmel kjemmen es; ek alliküs ju Väders Manna iten hå, en sen stürwen. Hokken döt Broad et, di wel lewwe ön Ewigheid.
Vulen van sin Lirlings, diär dit hjert, said: Dit es en hart Rede, hokken kjen di hir?
Van di Tid of ön ging er Vulen van sin Lirlings töreg, en wandelt ek moar me höm.
En diär wiär en gurt Gemurmel om höm mung di Kär Lid. Sommen said: Hi es gud. En di Üdern said: Naan, mar hi forfört dit Volk.
Knorre uk ek, alliküs Sommen van jam knorret ha, en wåd van di Wirrigengel ombrågt.
Ja knorre en klåge stidigs; ja wandele eter jar Lesten, jar Müd es vol van Gurtprålin, en ja agte dit Önsen van di Person om jår ein Voardils wel.