Mar diär hi ütkam, begent hi vul van di Skreft tö forkindigen en dit Gerügt tö forbredin: sa dat hi van nü of ön ek moar ipenbår ön di Stad gung küd, mar hi wiär bütten ön di wȫst Plå̄tsen, en ja kam tö höm van ark Sid.
En di Kär Lid såg jam wegfåren, en diär wiär Vulen, diär höm küd, en ja lȫp me arküder tö Fut üt alle Städer diärhen, en kâm jam tövoar, en kâm tö höm.
En hi kam tö Jesus bi Nagt, en said tö höm: Meister, wü weet, dat dü en Liärer best, diär van Gott kjemmen es; for Nemmen kjen di Teken dö, welk dü dǟdst; hat mai da wiis, dat Gott me höm es.
Üp di Üder Dai såg di Kär Lid, welk üp di jünder Sid van di See stönd, dat niin Üder Skep diär wiär, üs dit iningst, diär sin Lirlings ön iingingen wiär, en dat Jesus ek me sin Lirlings ön dit Skep gingen wiär, mar sin Lirlings wiär alining wegfären.