34 Dag nem ik niin Tjügnis van Mensken; mar dit si ik, omdat I selig ud.
Jerusalem, Jerusalem! diär dü di Profeten dit Lewent nemst, en stinigst dânen, diär tö di stjürt ud, hur aaft haa ik din Jungen forsaamle wilđ üs en Hen hör Henkgen önđer hör Jükken; en I hå ek wilđ.
For di Menskenseen es kjemmen, om dit tö sjukken en selig tö maakin, wat wild gingen wiär.
En prötje let ön sin Noom Bekiring en Töiwing van di Senđnen mung alle Nationen, en begen ön Jerusalem.
Mar dössen sen âpskrewwen, dat I liiw, dat Jesus es Christus, Gottes Seen, en omdat I döör di Glōw dit Lewent hå ön sin Noom.
Hat es en Üder, diär van mi tjügt; en ik weet, dat dit Tjügnis wår es, sa üs hi van mi tjügt.
Ik nem niin Iär van Mensken.
Jesus swåret: Wan ik mi salw iäre, da es min Iär nöndt. Hat es min Vader, diär mi iäret, van welk I si, dat hi ju Gott es.
Lew Brödhem! Min Hartens Wensk en Begjäring ön min Gebet es, wat ik tö Gott foar Israel dö, dat ja selig ud.
Mar tö Israel said hi: Di hile Dai ha ik min Hunden ütstrekt tö dit Volk, wat wederspenstig es, en tögensprakt.
Let dit Arig ek di Wenbogt aur di fo, mar aurwen dit Arigs me dit Guds.
Wan er uk hokken ek diärön liwt, wat måket dit? Skuld jar Ünglow Gottes Wårhaftigheid aphew?
Ik ha bi di Swakken wessen üs en Swakken, omdat ik di Swakken töwen. Ik sen arkjen Alles uden, omdat ik allerwegen jå hokken selig måke.
Iw agt üp di sallew, en üp di Lir; hoald ön diärme. For wan dü dit dädst, wedt dü di sallew selig måke, en danen, welk di hir.
Wan wü dit Tjügnis van di Mensken önnem, da es Gottes Tjügnis dag gurter; for Gottes Tjügnis es dit, dat hi tjügt hēd van sin Seen.