Johannes 5:30 - North Frisian New Testament (Clemens)
30 Ik kjen nöndt van mi sallew dö. Alliküs ik hir, sa ordile ik, en min Ordil es rogt. For ik sjuk ek min Wel, mar min Vaders Wel, diär mi stjürt heed.
En hi ging en litjet voarüt, fǟl diäl üp sin Ansegt, en bödigt en sprok: Min Våder est mögelk, da let dös Kelk mi forbi gung; dag ek üs ik wel, mar sa üs-t din Wel es.
Liiwst dü ek, dat ik ön di Våder, en di Våder ön mi es? Di Uurder, di ik tö ju rede, di rede ik ek van mi sallew. Mar di Våder, diär ön mi unet, disallew däd di Werke.
Diär swåret Jesus, en said tö jam: Forwår, forwår, ik si ju: Di Seen kjen nöndt van höm sallew dö, üs wat hi sjogt, dat di Vader dǟd. For wat hi dǟd, ditsalwige däd gelik uk di Seen.
Diär said Jesus tö jam: Wan I di Menskenseen omhoog brågt hå, da wel I-t fornem, dat et mi es, en dat ik nöndt van mi sallew dö, mar alliküs min Vader mi lirt heed, sa spreek ik.
Jesus said tö jam: Wiär Gott ju Våder, da wild I mi lew ha: for ik sen van Gott ütgingen, en kom van höm; for ik sen går ek van mi sallew kjemmen, mar Hi heed mi stjürt.
Mar dü eter din Forstoktheid en Halsstarrigheid ön din Hart, hüppest di sallew di Wredheid üp di Dai van Gottes Fortörning, en di Ipenbåring van Gottes rogtfardig Gerigt.