En hi ging en litjet voarüt, fǟl diäl üp sin Ansegt, en bödigt en sprok: Min Våder est mögelk, da let dös Kelk mi forbi gung; dag ek üs ik wel, mar sa üs-t din Wel es.
Ik hå en gurter Tjügnis üs Johannes Tjügnis. For di Werke, welk di Vader /mi/ iwen heed, dat ik-s volbring skel, disalwige Werke, diär ik dö, tjüg van mi, dat di Våder mi stjürt heed.
Ik hå ju Alles wiset, dat em sa arbeide mut, en di Swakken âpnem, en tǟnk mut om dit Urd van di Herr Jesus, diär sallew said hēd: Iwen es seliger, üs Nemmen.
Let üs âplukke üp Jesus, diär di Glow begent en voljendigt hed. Alhurwel hi hed Frügged ha küd, nom hi dit Krüts üp sik me Geduld, en agtet di Skand ek, en set nü tö di rogt Hund üp Gottes Trōn.