Diär hi höm nü üp di Oliwenbârig diälsǟt, kâm sin Lirlings tö höm, en said: “Si ǖs, wan skel dit gebȫr, en wat skel dit Markteken van din Wederkomst wīs, en wan di Wârld forgung skel?”
Diärom rigte ik ek voar di Tid, tödat di Herr komt, diär uk ön-t Lägt bring wel, wat ön Junkens forborgen es, en di Rēdslaggen ön di Harten ipenbåre; en da skel arkjen van Gott Low tö Dil ud.
Da wis nü geduldig, min lew Brödhern! bet tö-di Herr sin Önkomst. Se, en Löndman es di köstelk Frügt forwagten; en es diärbi geduldig, tö dat hi faid di Miärens-rin en di Indjs-Rin.