Töleest, diär di Ellef bi Stål seet, ipenbåret hi sik; en forwit jam jår Unglōw, en jår Harts Hartheid, aurdat ja danen ek liiwt, diär höm sen hed, dat hi âpstönden wiär.
Mar ön Indjnem üp disallew Sabbat, üs di Lirlings töhop wiär, en di Düren töslöten wiär üt Fürgt voar di Juden, kam Jesus, en stönd ön di medden en said tö jam: Frēd wiis me ju!
En na ågt Dågen wiär sin Jüngers weder bennen, en Thomas me jam. Da kâm Jesus, üs di Düren tölöken wiär, en trat medden mung jam, en said: Frēd wiis me ju!
Voar hokken (welk) hi höm (sik) na sin Liden lewendig wiset (fortonet) hed dör manning Kǟnteken; en let sik se mung jam vjärdig Dagen, en sprok me jam van Gottes Könningrik.