En üs hi höm foand, brågt hi höm hen tö Antiochien. En jat blew en hil Jår bi dit Geminte, en lirt vul Volk; en diäraur wad di Jüngers ollerjest ön Antiochien Christen nämt.
En Wüf es bünden dör di Wet, sa lung üs di Man lewwet, wan di Man stürwen es, da es jü fri, sik weder tö befrien, me hokken jü wel, alining, dat et ön di Herr geske.
Betänk, ik stun voar di Dür, en bokke ön. Wan er hokken min Stem hjert, en måket di Dür ipen, tö di wel ik ingung, en dit Någdert me höm hoald, en hi me mi.