Alle Dinge sen mi aurdön van min Våder. En Nemmen käänt di Seen, üs alining di Våder, en Nemmen käänt di Våder, üs alining di Seen, en hokken di Seen et öntdekke wel.
Hat es mi Alles aurdön van min Våder. En Nemmen weet, hokken di Seen es, üs alining di Våder; nog hokken di Våder es, üs alining di Seen, en hokken di Seen dit wel ipenbåre.
En ik sen ek moar ön di Warld, mar ja sen ön di Wârld, en ik kom tö di. Hellig Vader, bewåre jam ön din Noom, welk dü mi iwen heest, dat ja jens /sen/, alliküs wü.
For di Uurder, diär dü mi iwen heest, hå ik jam iwen; en ja hå-t önnommen, en et wårelk iinsen, dat ik van di ütgingen sen; en liiw, dat dü mi stjürt heest.
For üs ik ombiging, en ju Ofgotten betragtet, foand ik en Alter me di Üpskreft: “Di ünbekǟnt Gott.” Nü forkindige ik ju di Gott, welk I foriäre, sönder höm tö känen.
Om jam di Ogen tö ipenen, dat ja van di Junkens tö dit Lägt, van Satans Gewalt tö Gott sik bekir, omdat ja dör di Glow ön mi Foriwing foar jår Send fo mai, en dit Arwdil me di Helligen.
Omdat hi ön dös Tid di Geregtigheid, diär voar hom gelt, töbed; om tö bewisin, dat hi alining rogtfardig es, en di rogtfârdig maket, diär di Glow ön Jesus hed.
Mar di Ünglowigen, huns Forstand di Warlds-Gott forblänt hēd, se dit klar Lägt van dit Evangilje ek, ja se ek di Klårheid van Kristus, diär Gottes Bild es.
En ik hjert di Engel aur di Weteren sien: Herr! dü best rogtfârdig, diär es, en di diär wiär, en di, diär wis skel, dü Hellig, dat dü dit Ordil ütfört hest.