Alle Dinge sen mi aurdön van min Våder. En Nemmen käänt di Seen, üs alining di Våder, en Nemmen käänt di Våder, üs alining di Seen, en hokken di Seen et öntdekke wel.
Hat es mi Alles aurdön van min Våder. En Nemmen weet, hokken di Seen es, üs alining di Våder; nog hokken di Våder es, üs alining di Seen, en hokken di Seen dit wel ipenbåre.
For di Uurder, diär dü mi iwen heest, hå ik jam iwen; en ja hå-t önnommen, en et wårelk iinsen, dat ik van di ütgingen sen; en liiw, dat dü mi stjürt heest.
For Gott, diär said, dat dat dit Lägt üt di Junkheid skin skuld, hēd en lägt Skin ön ju Harten iwen, omdat dör üs dit Lägtens van di Känels öntstönd, nämelk van Gottes Herrelkheid ön Jesus Kristus.
Wil hi di Glindering van sin Herrelkheid es, en dit Iwenbild van sin Wesen, en drait alle Dinge me sin kraftig Urd, en hēd di Rensking van üs Send dör sik sallew tö Wei brågt, da hed hi sik sät tö di rogt Hund van di Majestät ön di Hōgde.
Ik skriw ju, Väders! for I hå höm känt, diär van Begen of ön es. Ik skriw ön ju, I Junglid! For I ha dit Arig aurwonnen. Ik skriw ön ju, I Biärner! for I kän di Våder.