Jü trat van beeften tö sin Fet en skroalet, en begent sin Fet tö witin me Toaren, en oftödrüggin me hör Hiir üp Haud, en taatjet sin Fet, en salwet jam me dit Soallew.
En hi kiirt höm om tö di Wüf, en said tö Simon: Sjogst dü dös Wüf? Ik sen kjemmen ön din Hüs, en dü heest mi ek Weter dön tö min Fet; man dös Wüf heed min Fet me Toaren wiit maaket, en me hör Hiir üp Haud ofdrügget.
En sokken hå Sommen van ju wessen, mar I sen rin oftauet, I sen hellig måket, I sen rogtfârdig uden dör di Nom van di Herr Jesus, en dör üs Gott sin Geist.
En sa jen, welk en Tjügnis van gud Werken hēd, wan jü hör Biärner aptein hed, wan jü gastfri wessen hēd, wan jü di Helligen jar Fet tauet hed, wan jü di Bedrüwweten Help leistet hed, wan jü tragtet hed na alle gud Werken.
Nü let üs da hentö gung me en wårhaftig Hart, ön di vol Glow, besprängt ön üs Harten, en loas maket van dit bös Geweten, en dit Likhäm es wasket me rin Weter.
Mar wan wü ön-t Lägt wandele, alliküs hi ön-t Lägt es, da hå wü Geminskep me arküder; en dit Blöd van Jesus Kristus, sin Seen, måket üs rin van al Send.
Dös es dit, diär me Weter en Blöd komt, nämelk Jesus Kristus; ek alining me Weter, mar me Weter en Blöd. En hat es di Geist, diär tjügt, dat Kristusdi Warheid es.
En van Jesus Kristus, di tru Tjüg en Jestgeboren van di Doaden, en Opperst aur di Könninger üp di Örd, diär üs lew hēd, en tauet hed van di Send me sin Blöd.
En ik sprok tö jam: Herr! dü wētst et. En hi said tö mi: Dössen sent, diär kjemmen sen üt gurt Bedrük, en ha jår Kloader tauet, en ha jår Kloader lägt måket on dit Blöd van dit Lum.