Di Juden, diär bi hör ön Hüs wiär, om hör tö tröstin, diär ja Maria såg, dat jü hastig âpstönd en ütging, fölligt ja hör eter, en said: Jü geid hen tö dit Grēw, om diär tö skroalin.
For di Uurder, diär dü mi iwen heest, hå ik jam iwen; en ja hå-t önnommen, en et wårelk iinsen, dat ik van di ütgingen sen; en liiw, dat dü mi stjürt heest.
Jesus said tö jam: Wiär Gott ju Våder, da wild I mi lew ha: for ik sen van Gott ütgingen, en kom van höm; for ik sen går ek van mi sallew kjemmen, mar Hi heed mi stjürt.
For wat di Wet ünmögelk wiär, (aurdat en dör dit Flēsk swakket wiär), dit död Gott, en stjürt sin Seen ön di sendig Flesk-Gestalt, en fordamt di Send ön-t Flēsk dör Send.
En hi hed ön di Dågen van sin Flesk, Bödig en Fleen me gurtem Klagin en Skroalin voar di brågt, diär höm van di Doad reddige küd, en Gott hed uk diäreter hjert ön sin Ungst, wil hi höm ön Iären höld, en sik ön Gott aurjåw.