En Jesus såg höm ön, en woan höm lew, en said tö höm: Jen Ding wånt di. Gung hen en forkope, wat du heest, en iiw dit ön di Armen, da wedt dü en Skats ön Hemmel ha, en da kom hjårt, nem din Krüts üp di, en fölge mi.
En hi rööp di Kär tö sik me samt sin Lirlings, en said tö jam: Hokken mi eterfölge wel, di forlögne sik salw, en nem sin Krüts üp sik en fölge mi eter.
Diär sprok Jesus weder tö jam, en said: Ik sen dit Läägt foar di Warld; hokken mi eterfölligt, di skel ek ön Junkheid wandele, mar hi wel dit Lewents Läägt hå.
Mar nü I Gott kän, (ja vulmoar van Gott küd ud) hurom kir I ju da weder om tö di swak en arem Begenning foar Biärner, welk I nü van voaren ön tine wel?
Mar di fast Gründ, welk Gott leid hēd, stånt fast, en hed döt Segel: Di Herr känt sin Einen; en Arkjen stun of van di Lasterhaftigheid, hokken di Nom van Kristus nämt.
Dössen sent, welk me Wüffen sik ek ofiwen, for ja sen Jümfers, en follige dit Lum eter, hur dit hengeid. Dössen sen kopet van di Mensken, tö di Jesten foar Gott en dit Lum.
Betänk, ik stun voar di Dür, en bokke ön. Wan er hokken min Stem hjert, en måket di Dür ipen, tö di wel ik ingung, en dit Någdert me höm hoald, en hi me mi.