Mar wan dü bödigst, dan gung ön din Kåmerk, en slüt di Düür tö, en bödige ön di Iinsomheid, en din Våder diär önt Forborgne īnlukket, welt di voar Allemans Ogen gudmåke.
Diärom rigte ik ek voar di Tid, tödat di Herr komt, diär uk ön-t Lägt bring wel, wat ön Junkens forborgen es, en di Rēdslaggen ön di Harten ipenbåre; en da skel arkjen van Gott Low tö Dil ud.