Ik sen dit lewendig Broad, wat van Hemmel kjemmen es; hokken van döt Broad iit wel, di wel lewwe ön Ewigheid. En dit Broad, wat ik höm iiw wel, es min Flēsk, wat ik iiw wel tö dit Lewent foar di Warld.
Mar dit Steid ön di Skreft, wat hi los, wiär dit: Hi es üs en Sjip tö Slagting fört, en stel üs en Lum wiär sin Klepster; sa hēd hi sin Müd ek ipen måket.
Wil hi di Glindering van sin Herrelkheid es, en dit Iwenbild van sin Wesen, en drait alle Dinge me sin kraftig Urd, en hēd di Rensking van üs Send dör sik sallew tö Wei brågt, da hed hi sik sät tö di rogt Hund van di Majestät ön di Hōgde.
Sadelling es Kristus jenmål åwert, om di Send van Vulen wegtönemmen. Dit üdermål skel hi sönder Send van dânen sen ud, diär üp höm tēw, en di Seligheid van höm forwagten sen.
Diär üs Send sallew åwert hed ön sin Likhäm üp dit Holt, omdat wü van di Send ofstürwen sen, en ön Rogtfardigheid lewwe; dör huns Strimen I sünd uden sen.
For uk Kristus hed jenmal foar üs Send ledden, di Rogtfardig foar di Ünrogtfardigen, omdat hi üs henfört tö Gott; en hēd di Doad ledden eter dit Flēsk, mar es lewendig måket eter di Geist.
En van Jesus Kristus, di tru Tjüg en Jestgeboren van di Doaden, en Opperst aur di Könninger üp di Örd, diär üs lew hēd, en tauet hed van di Send me sin Blöd.
Di skel üt Gottes Wredheid Win drink, diär ünformängt inskänkt es ön di Wredheid Kelk; en skel pinigt ud me Jöld en Swåwel, voar di hellig Engeler en voar dit Lum.
Dössen sent, welk me Wüffen sik ek ofiwen, for ja sen Jümfers, en follige dit Lum eter, hur dit hengeid. Dössen sen kopet van di Mensken, tö di Jesten foar Gott en dit Lum.
En song dit Lēt van Moses, Gottes Knegt, en di Salm van dit Lum, en sprok: Gurt en wunderbar sen din Werken, Herr! almagtig Gott, rogtfârdig en wårhaftig sen din Weien, dü Könning aur di Helligen.
Dössen skel strid me dit Lum, en dit Lum skel jam aurwen, for hat es di Herr aur alle Herren, en di Könning aur alle Könninger, en dânen, diär me höm sen, di Beröpenen, di Ütwäleten, en di Glowigen.
En hi said tö mi: Skriw: Selig sen dânen, welk tö dit Nagtmal van dit Lum sin Brödlep beröpen sen. En hi sprok tö mi, dit sen wårhaftig Urder van Gott.
En diär kam Jen van di sowen Engeler tö mi, welk di sowen Kelken vol hed van di sowen lēst Plagen, en sprok me mi, en said: Kom, ik wel di de Wüf wise, dit Lum sin Brid.
En ik sag, en lukke ön di medden van di Tron en di vjur Dirten, en ön di medden van di Olderlid stond en Lum, alliküs-t slagtet wiär, en hed sowen Hurner, en sowen Ogen, welk Gottes sowen Geister sen en ütstjürt ön alle Lönden.
En diär-t dit Bok nommen hed, da fäl di vjur Dirten en di vjur en twundig Olderlid voar dit Lum djäl, en Ark hed sin Harp, en gold Kogsen vol Rōkwerk, wat di Bödiger van di Helligen sen.
En ik sprok tö jam: Herr! dü wētst et. En hi said tö mi: Dössen sent, diär kjemmen sen üt gurt Bedrük, en ha jår Kloader tauet, en ha jår Kloader lägt måket on dit Blöd van dit Lum.