En wiis ek bang voar danen, diär ju Likhäm doad slå, en ju Seel ek doad slå kjen, mar wiis lewwer bang voar höm, diär Lif en Seel ön di Hel forbren kjen.
Man ik wel ju wise, voar hokken I bang wiis skel: Fürgt ju voar di, diär, eter dat hi doađ måket heed, uk Magt heed, ju ön di Hel tö smitten. Jå, ik si ju: Fürgt ju voar höm!
Diärom, o Mensk! kjenst dü di ek fri voar Skild kän, al hokken dü uk best, diär rigtet, för hurön dü en Üdern rigtest, fordammest dü di sallew; om sa vul moar, wan dü ditsalwige dädst, huraur dü ordilest.