En said tö jam: Hokken dit Biären âpnemt ön min Noom, di nemt mi âp; en hokken mi âpnemt, di nemt di âp, diär mi stjürt heed. For di diär di menst mung ju altermaal es, di skel gurt wiis.
Sen wü da Biärner, da sen wü uk Arwing, nämelk Gottes Arwing, en Kristus sin Mearwing; wan wü me höm Iid, omdat wü uk me höm tö di Herligheid aphewen ud.
Mar I sen dit ütkwoart Geslegt, dit köstelk Pröstdom, dit hellig Volk, en Volk tö en Eindom, dat I di Dögsomheiden forkindjige skuld van di, diär ju beröpen hed van di Junkens tö sin wunderbarelk Lägt.
Ik wet din Werken, en din Bedrük, en din Armud, (mar dü best rik), en di Lastering van dânen, welk si, ja sen Juden, en sent ek, mar sen en Skul van di Satan.