Omdat wan ik weder kom, min Gott mi bi ju fornederige mut, en ik Beruen aur Vulen hå mut, diär voarhen sik forsendigt hå, en sik ek bekirt hå van di Ünrinheid, Hureri, en Fülfattigheid, welk ja drewwen ha.
En hat wad höm iwen, dat et dit Bild van dit Best di Geist jaw, dat dit Bild van dit Best sprok, en dat et måket, dat danen, welk dit Bild van dit Best ek önbödige wild, doadslain wad.
En en üder Engel fölligt höm eter, di sprok: Jü es fälen, jü es fälen, Babylon, di gurt Stad, for jü hed alle Heiden van di geftig Win of hör Hureri tö drinken dön.
En di Wüf wiär bekloadet me Skarlaken en Purpur, en forsiret me Gold, en Edelstiner, en Perlen, en hed en gold Bekker ön Hund vol Gröggelkheid van hör Hureri.
For van dit Win üt di Törn van hör Hureri ha alle Heiden drunken, en di Könninger üp di Örd hå me hör Hureri drewwen, en hör Koplid sen rik uden van hör gurt Wellest.
For wårhaftig en rogtfârdig sen sin Ordile, dat hi di gurt Hur forordilet hēd, welk di Örd me hör Hureri fordârewt hēd, en hēd sin Diners Blöd van hör Hund kråwet.
Mar di Forsågten, en Ünglowigen, en Gröggelken, en Murdigers, en Hurern, en Trålen, en Ofgottdiners, en alle Lögners, jar Dil skel wis ön di Pul, diär me Jöld en Swåwel brent, welk es di üder Doad.
En dag kirt di üder Mensken, diär van dös Plagen ek tö Doad kjemmen wiär, van di Werken me jår Hunden ek om, omdat ja ek moar di Düweler en di Ofgottsbilder van Gold, en Sölwer, van Köper, en Stin, en Holt, welk nogweder se, of hir, nog gung küd, onbödige skuld.