Watfoar en Lik hed Gottes Tempel me di Ofgotten? Mar I sen di lewendig Gott sin Tempel, alliküs Gott sprakt: I wel ön jam une, en ön jam wandele, en wel jår Gott wis, en ja skel min Volk wis.
Let üs âplukke üp Jesus, diär di Glow begent en voljendigt hed. Alhurwel hi hed Frügged ha küd, nom hi dit Krüts üp sik me Geduld, en agtet di Skand ek, en set nü tö di rogt Hund üp Gottes Trōn.
En diär skel nin Nagt wis, en ja skel nin Stoklägt of dit Lägt van di Sen nödig hå, for üs Herr Gott måket et lägt foar jam, en ja skel üs Könninger herske van Ewigheid tö Ewigheid.
En Gottes Tempel wåd ön Hemmel ipen måket; en di Ark van sin Testament wåd ön sin Tempel sen, en diär kam Leid, en Rösten, en Tönder, en Ordsjilwin, en gurt Heils.
Diäreter sag ik, en se, en gurt Kär, welk Nemmen täl kjen, üt alle Heiden, en Stammen en Volken, en Moalen, diär stond voar di Tron en voar dit Lum, me wit Kloader öntein, en Palmtwiggen ön jår Hunden.
En di Düwel, diär jam forleitet, wad ön di fürig Pul van Swåwel smetten, hur dit Bēst en di falsk Profet wiär; en ja skel pinigt ud Nagt en Dai ön alle Ewigheid.
En ark van de vjur Dirten hed sogs Jükken rundom, en wiär van bennen vol Ogen, en hed nin Ru Nagt en Dai, en sprok: Hellig, hellig, hellig es Gott, di Herr, di Almagtig, diär wiär, en diär es, en diär komt.