Diär rööp Jesus ön di Tempel, lirt, en said: Ja, I kään mi, en weet, hurvan ik sen; en van mi sallew sen ik ek kjemmen, mar Hi es wårhaftig, diär mi stjürt heed, welk I ek kään.
En diär Petrus dit såg, swåret hi dit Volk: I Karming van Israel! wat wundere I ju diäraur? Of wat lukke I üp unk, alliküs dat wat höm tö gungen fingen hed dör unk ein Kraft en Gottesfürgtigheid?
En jen van di Olderlid sprok tö mi: Skroale ek! Se, di Löw hēd aurwonnen, diär es van di Stam Juda, di Röt van David, om dit Bok ipen tö måkin, en sin sowen Segeler tö breken.
Diäreter sag ik, en se, en gurt Kär, welk Nemmen täl kjen, üt alle Heiden, en Stammen en Volken, en Moalen, diär stond voar di Tron en voar dit Lum, me wit Kloader öntein, en Palmtwiggen ön jår Hunden.